Το κράμα αλουμινίου έχει τα χαρακτηριστικά του μικρού βάρους, της υψηλής αντοχής, της αντοχής στη διάβρωση και της εύκολης επεξεργασίας και έχει ένα ευρύ φάσμα εφαρμογών σε διάφορες βιομηχανίες, όπως διακόσμηση, ηλεκτρονικές συσκευές, αξεσουάρ κινητών τηλεφώνων, αξεσουάρ υπολογιστών, μηχανικός εξοπλισμός, αεροδιαστημική, μεταφορές , στρατιωτικούς και άλλους τομείς. Παρακάτω θα επικεντρωθούμε στην εφαρμογή κραμάτων αλουμινίου στην αεροδιαστημική βιομηχανία.

 
Το 1906, ο Wilm, ένας Γερμανός, διαπίστωσε κατά λάθος ότι η αντοχή του κράματος αλουμινίου θα αυξηθεί σταδιακά με το χρόνο τοποθέτησης μετά από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα σε θερμοκρασία δωματίου. Αυτό το φαινόμενο αργότερα έγινε γνωστό ως time hardening και τράβηξε ευρεία προσοχή ως μία από τις βασικές τεχνολογίες που προώθησαν για πρώτη φορά την ανάπτυξη της αεροπορικής τεχνολογίας υλικών από κράμα αλουμινίου. Τα επόμενα εκατό χρόνια, οι εργάτες αλουμινίου της αεροπορίας διεξήγαγαν σε βάθος έρευνα σχετικά με τη σύνθεση και τις μεθόδους σύνθεσης κράματος αλουμινίου, τις τεχνικές επεξεργασίας υλικών όπως η έλαση, η εξώθηση, η σφυρηλάτηση και η θερμική επεξεργασία, η κατασκευή και η επεξεργασία εξαρτημάτων από κράμα αλουμινίου, ο χαρακτηρισμός και η βελτίωση του υλικού δομή και απόδοση υπηρεσιών.

 
Τα κράματα αλουμινίου που χρησιμοποιούνται στην αεροπορική βιομηχανία αναφέρονται συνήθως ως κράματα αλουμινίου αεροσκαφών, τα οποία έχουν μια σειρά πλεονεκτημάτων όπως υψηλή ειδική αντοχή, καλή επεξεργασία και μορφοποίηση, χαμηλό κόστος και καλή συντήρηση. Χρησιμοποιούνται ευρέως ως υλικά για τις κύριες κατασκευές αεροσκαφών. Οι αυξανόμενες απαιτήσεις σχεδιασμού για ταχύτητα πτήσης, δομική μείωση βάρους και stealth της επόμενης γενιάς προηγμένων αεροσκαφών στο μέλλον ενισχύουν σημαντικά τις απαιτήσεις για τη συγκεκριμένη αντοχή, την ειδική ακαμψία, την απόδοση ανοχής σε ζημιές, το κόστος κατασκευής και τη δομική ενοποίηση των κραμάτων αλουμινίου της αεροπορίας .

Υλικό αεροπορικού αλουμινίου

 
Παρακάτω παρουσιάζονται παραδείγματα των ειδικών χρήσεων διαφόρων τύπων κραμάτων αλουμινίου για την αεροπορία. Η πλάκα αλουμινίου 2024, γνωστή και ως πλάκα αλουμινίου 2A12, έχει υψηλή αντοχή σε θραύση και χαμηλό ρυθμό διάδοσης ρωγμών λόγω κόπωσης, καθιστώντας την το πιο συχνά χρησιμοποιούμενο υλικό για την άτρακτο αεροσκάφους και το κάτω δέρμα των φτερών.

 
7075 πλάκα αλουμινίουαναπτύχθηκε με επιτυχία το 1943 και ήταν το πρώτο πρακτικό κράμα αλουμινίου 7xxx. Εφαρμόστηκε με επιτυχία στα βομβαρδιστικά Β-29. Το κράμα αλουμινίου 7075-T6 είχε την υψηλότερη αντοχή μεταξύ των κραμάτων αλουμινίου εκείνη την εποχή, αλλά η αντοχή του στη διάβρωση λόγω τάσης και στη διάβρωση φλοιού ήταν φτωχή.

 
7050 πλάκα αλουμινίουαναπτύχθηκε με βάση το κράμα αλουμινίου 7075, το οποίο έχει επιτύχει καλύτερη συνολική απόδοση σε αντοχή, αντίσταση στη διάβρωση και την αντοχή στη διάβρωση λόγω καταπόνησης και έχει εφαρμοστεί στα συμπιεστικά εξαρτήματα των αεροσκαφών F-18. Η πλάκα αλουμινίου 6061 είναι το παλαιότερο κράμα αλουμινίου της σειράς 6XXX που χρησιμοποιείται στην αεροπορία, το οποίο έχει καλή αντοχή στη διάβρωση και εξαιρετική απόδοση συγκόλλησης, αλλά η αντοχή του είναι μέτρια προς χαμηλή.